برانگیختگی وتاثیر آن بر یادگیری

ما همه در موقعیت هایی بوده ایم که به سبب سر و صدا یا شلوغی زیاد،نتوانسته ایم به روشنی

فکر کنیم .این بدان معنی است که تحریک نه خیلی زیاد ونه خیلی کم بهترین کارکردشناختی را

موجب می شود.هب رابطه بین سطح تحریک و کارکرد شناختی  را در چهار چوب نظریه بر

انگیختگی توضیح می دهد.

نظریه برانگیختگی, و تقویت

بنا به نظریه هب،اگر ارگانیسم سطح برانگیختگی, بسیار بالایی داشته باشد،بر محیط به گونه ای

عمل خواهد کرد که سطح برانگیختگی, را کاهش دهد.برای مثال،اگر دانش آموزان مشغول

مطالعه هستند،ضمن اینکه یک برنامه مهیج تلویزیونی در حال اجراست،ممکن است تلویزیون را

خاموش نمایند،یا اینکه محیط دیگری را بیابند که برای مطالعه کردن مناسب تر باشند.

از سوی دیگر، اگر محیط بسیار ساکت است و درون داد حسی به قدر کافی نیست که یک سطح

بهینه برانگیختگی,ی را ایجاد نماید،دانش اموزان ممکن است رادیو را روشن کنند،با دوستان حرف

بزنند،قهوه بنوشند،یا کارهای دیگری انجام دهند.به طور کلی، وقتی که سطح برانگیختگی, بسیار

بالاست،کاهش دادن آن تقویت کننده است و زمانی که سطح برانگیختگی بسیار پایین

است،افزایش دادن آن تقویت کننده است.

برخلاف نظریه هال که کاهش سائق را با تقویت معادل می داند،نظریه هب تقویت را هم معادل

افزایش سائق و هم کاهش سائق می داند،بسته به اینکه موقعیت کدام را بطلبد.